پرخاشگری مادر میتواند بر خانواده و روابط داخلی آن تأثیرات منفی داشته باشد. اما با اتخاذ برخی راهکارها، میتوانید به کنترل عصبانیت مادر بپردازید و به ارتباطات سالم‌تر و آرامش بیشتر در خانه دست یابید. در ادامه، شش راهکار برای کنترل عصبانیت مادر را معرفی می‌کنیم:
آگاهی از عوامل تحریک‌کننده: درک عواملی که ممکن است عصبانیت مادر را افزایش دهند، اولین قدم برای کنترل آن است. ممکن است فشار کاری، خستگی، نگرانی‌ها یا مشکلات زندگی شخصی، عاملی برای رفتار پرخاشگرانه مادر باشند. با گفت‌وگو با مادر و شنیدن نگرانی‌ها و استرس‌های او، میتوانید به ایجاد فضای پشتیبانی برای مادر کمک کنید.
مراقبت از بهداشت روحی و جسمی: بهداشت روحی و جسمی مادر از اهمیت بالایی برخوردار است. مشکلات سلامتی، خستگی و عدم استراحت میتوانند عاملی برای افزایش عصبانیت باشند. با تأمین شرایط مطلوب برای استراحت، تغذیه سالم و فعالیت‌های ورزشی، میتوانید به کاهش عصبانیت مادر کمک کنید.
مدیریت استرس: یکی از عوامل اصلی عصبانیت مادر، استرس است. با یادگیری روش‌های مدیریت استرس، میتوانید به مادر کمک کنید تا بهتر با فشارهای روزمره برخورد کند. تکنیک‌های تنفس عمیق، مدیتیشن، ورزش و مشاوره روانشناختی میتوانند راهکارهای مؤثری برای کنترل استرس و عصبانیت باشند.
تقویت ارتباطات خانوادگی: ارتباطات سالم و مؤثر در خانواده میتوانند به کاهش عصبانیت مادر کمک کنند. به مادر و دیگر اعضای خانواده فرصتی برای گفتگو و بیان احساساتشان بدهید. فرآیند گوش دادن فعال و صبور به نظرات و نگرانی‌های مادر نقش مهمی در ایجاد ارتباط عمیق‌تر و احساس پشتیبانی میتواند داشته باشد.
استفاده از روش‌های مذاکره: به جای ورود به جنگ و مشاجره، روش‌های مذاکره و حل مسئله را ترجیح دهید. با مادر به‌طور صمیمانه در مورد مسائل مختلف صحبت کنید و به دنبال راه‌حل‌هایی بگردید که همه اعضای خانواده راضی کند.
حمایت از مادر: حمایت و بیان احترام به مادر از اهمیت بالایی برخوردار است. به مادر اعتماد کنید و از او حمایت کنید. ارائه کمک در وظایف خانگی، به او فرصت استراحت بیشتری بدهید و نشان دهید که مشکلات و نگرانی‌های او مورد توجه شماست.
با مادر پرخاشگر چه کنیم؟ چرا مادرم همیشه عصبانی است؟ پرخاشگری مادر می تواند یکی از رفتارهای طبیعی مادران باشد. مسلما خشم یکی از احساسات طبیعی انسان ها است. هر پدر و مادری هرازگاهی عصبانی می شوند. اگر مادر عصبی نتواند عصبانیت خود را کنترل کند، آسیب های زیادی برای فرزندش به همراه دارد. کنترل پرخاشگری مادر یکی از مهم ترین مواردی است که یک مادر باید نسبت به آن اطلاعات خوبی داشته باشد تا بتواند خشم و عصبانیت خود را کنترل کند. مادر بی اعصاب اصلا نمی تواند روش های تربیتی مناسبی برای فرزند خود داشته باشد. پس اگر با پرخاشگری مواجه شدید در ابتدا باید دلایل پرخاشگری مادر را متوجه شده و سپس از روش های مناسب برای درمان پرخاشگری مادر استفاده کنید.
به دلیل سوالات مکرر شما و همچنین اهمیت بالای درمان پرخاشگری مادر، مشاوران مرکز مشاوره روانشناسی آویژه به بررسی و تحقیق در رابطه با دلایل عصبی بودن مادر، درمان پرخاشگری مادر و تاثیر عصبانیت مادر بر کودک پرداخته اند. اگر شما نیز به دنبال کسب اطلاعات در رابطه با پرخاشگری مادر و راهکارهای کنترل و درمان آن هستید مطالعه مقاله زیر را از دست ندهید.
پرخاشگری مادر
مسلما پدر و مادر بودن یکی از سخت ترین مسئولیت های زندگی است. گاهی أوقات شیطنت های زیاد فرزندان، بازیگوشی و گوش ندادن به حرف والدین می تواند مادر عصبی را ایجاد کند. پرخاشگری مادر مسلما از سر دلسوزی برای فرزند است. برخی از مادران نمی توانند ناراحتی و عصبانیت و یا نگرانی های خود در رابطه با رفتارهای فرزندشان را به طور صحیح نشان داده و بیان کنند. آنها از عصبانیت، خشم و پرخاشگری به عنوان راهی برای تربیت فرزند استفاده میکنند. پرخاشگری مادر با کودک از روی دشمنی و یا با نیت آسیب رساندن به فرزند نیست. بلکه این نوع پرخاشگری راهی برای محافظت و مراقبت از فرزند در مقابل خطرات احتمالی است که مورد پذیرش نبوده و می تواند حتی تاثیرات منفی با خود به دنبال داشته باشد.
مادر عصبی می تواند به دلایل مختلفی پرخاشگر شده و بر سر مسائل مختلف با فرزند خود برخورد شدید رفتاری داشته باشد. پرخاشگری شامل رفتارها و گفتارهای مختلفی است مانند: داد و فریاد زدن بر سر کودک، تنبیه فرزند و منع کردن او از چیزی که علاقه دارد، سرزنش کردن و تحقیر او و … . متاسفانه اکثر مادران ندانسته این رفتار را هنگام عصبانیت با فرزندان خود دارند و نمی دانند که این رفتارها نوعی پرخاشگری محسوب می شود. پرخاشگری مادر ربطی به تحصیلات، وضعیت اقتصادی و … ندارد. همه مادران به دنبال تربیت صحیح و درست فرزندان خود هستند. اما برخی از آنها نمی دانند که مادر عصبی و پرخاشگر نمی تواند راهکار مناسبی برای تربیت صحیح فرزندان باشد.
نشانه های مادر پرخاشگر
همانطور که در بالا اشاره شد مادر پرخاشگر می تواند رفتارها و گفتار گوناگونی داشته باشد که جز پرخاشگری محسوب می شود. عدم کنترل خشم و عصبانیت و مدیریت نادرست مسائل و مشکلات می تواند از مادر شما یک مادر عصبی و پرخاشگر بسازد. پرخاشگری مادر را می توان از رفتار او به راحتی متوجه شد. برخی از مهم ترین ویزگی ها و علائم مادر عصبی عبارت است از:
هنگام عصبانیت و خشم، به فرزند خود آسیب می رسانند و او را کتک می زنند.
دائم صدای فریاد و جیغ آنها بر سر فرزندان را می شنوید.
با مشاهده کوچکترین رفتار بد فرزند، سریع عصبی شده و پرخاشگری شدیدی را از خود نشان می دهند.
مادر پرخاشگر نسبت به سایر مادران از فرزند خود دورتر هستند و نمی توانند ارتباط مفیدی با فرزندشان برقرار کنند.
دائم استرس و اضطراب زیادی را تجربه می کنند، که گاهی أوقات به خاطر این استرس و اضطراب رفتارهای پرخاشگرانه شدیدی خواهند داشت.
بدون توجه به موقعیتی که در آن قرار دارند و در جمع، با فرزند خود بدرفتاری کرده و او را خجالت زده می کنند.
از تحقیر، سرزنش و توهین به فرزند برای رفع ناراحتی و عصبانیت خود استفاده می کنند.
فرزندان آنها برای درامان ماندن از خشم و پرخاشگری مادر، پنهان کاری می کنند.
دلایل پرخاشگری مادر چیست؟
مسلما تربیت فرزندان کار بزرگ و بسیار سختی است. ایجاد تعادل بین خواسته های مختلف فرزندان، مسائل مالی، کاری، مدریت خانه و … می تواند به شدت برای والدین سخت باشد. هنگامیکه شرایط مناسب نبوده و آنگونه که تصور می شود پیش نرود، مادر ممکن است کنترل خود را از دست داده و به یک مادر عصبی و پرخاشگر تبدیل شود. دلایل عصبی بودن مادر می تواند متفاوت و منحصر به فرد باشد. علت پرخاشگری مادر به عوامل مختلفی مانند موقعیت مکانی، زمانی و شرایط اقتصادی و … بستگی دارد. به طور کلی برخی از مهم ترین علت پرخاشگری مادران عبارت است از:
رفتار نامناسب فرزندان
همه مادران دوست دارند که فرزندان مودب، با تربیت و باهوشی را تربیت کنند. هنگامیکه مادری با رفتارهای زشت فرزند در جمع روبه رو می شود مسلما إحساس شرمساری میکند. او ممکن است از پرخاشگری به عنوان راهی برای تربیت فرزند خود استفاده کند که نادرست است. پس می توان گفت یکی از علت های اصلی پرخاشگری مادران رفتار نادرست فرزند که می تواند شامل: بد حرفی، گوش ندادن به آنچه که مادر می خواهد، شیطنت و انجام کارهای خطرناک و … باشد.
استرس و اضطراب زیاد در زندگی
مسائل و مشکلات مالی، اختلاف با همسر، تعارضات خانوادگی و … می توانند باعث شوند که مادر شما به یک مادر عصبی تبدیل شود. عوامل مختلفی در زندگی وجود دارد که می تواند استرس و اضطراب را دو چندان کند. گاهی مادر برای تخلیه احساسات، استرس و اضطراب های خود از پرخاشگری و عصبانیت کمک می گیرد.
بیماری و مشکلات سلامتی
برخی از مادران متاسفانه از بیماری رنج می برند. گاهی تحمل دردها و مشکلات سلامتی برای آنها سخت خواهد شد. در این شرایط ممکن است آنها را یک مادر پرخاشگر و عصبانی ببینید.
مشکلات دوران کودکی
الگو رفتاری نادرست در دوران کودکی، تربیت ناصحیح، داشتن پدر و مادر عصبی و پرخاشگر و … می تواند دلایل عصبی بودن مادر باشد. اگر فردی در دوران کودکی خود مورد آزار و اذیت قرار گرفته باشد و یا الگوهای صحیحی برای رفتار خود نداشته باشد، ممکن است در آینده نیز به یک مادر و یا حتی همسر پرخاشگر تبدیل شود.
عادت های نامناسب در زندگی
نداشتن تغذیه مناسب، استفاده بیش از اندازه از فضاهای مجازی و تلفن همراه، اختصاص ندادن زمانی برای رسیدگی به خود، دائم در خانه ماندن، نداشتن معاشرت با دیگران، کمبود خواب و … همگی می تواند شما را به یک مادر عصبی و پرخاشگر تبدیل کند. به عنوان مثال مشکلات کمبود خواب یکی از عواملی است که می تواند شما را تحریک کرده و به یک فرد پرخاشگر و عصبی تبدیل کند. پس رفتارهای نادرست و اهمیت ندادن به خودتان می تواند باعث شود که شما به یک انسان پرخاشگر و مادر بی اعصاب برای فرزندان خود تبدیل شود. شما میتوانید برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه از مشاوره آنلاین کمک بگیرید.
عوامل بیولوژیکی
اختلالات رفتاری
اختلالات مقابله ای و نافرمانی ها
اختلال انفجاری متناوب
نقص توجه و بیش فعالی
اوتیسم
اختلال دو قطبی
استرس پس از سانحه
افسردگی شدید
مصرف مواد مخدر و الکل
اضطراب و استرس شدید
اختلال شخصیتی مرزی
اختلال شخصیتی اجتماعی
مشکلات و چالش های زندگی
نشان دادن احساسات خود
تربیت نادرست و عدم توانایی مدیریت والدین
شما مورد آزار و اذیت خواهر و برادر و یا والدین بدسرپرست قرار گرفته باشید.
خشونت های فیزیکی نسبت به خود فرد یا دیگران
فریاد زدن و فحش دادن و استفاده از زبان تند و نامناسب
آزار رساندن عمدی به وسایل مورد علاقه خواهر یا برادر
شایعه پراکنی در مورد همکلاسی و یا همسالان
مخالفت های شدید با نظرات والدین
توجه نکردن به صحبت های والدین و بی اعتنایی به نظرات آنها
نشان دادن واکنش های شدید و توهین آمیز به انتقادات