رویکرد تکاملی ، بر اساس نظریه های چارلز داروین ، سعی می کند تفاوت سن در روابط جنسی را از نظر انتخاب طبیعی و انتخاب جنسی توضیح دهد. در انتخاب جنسی ، داروین دو مکانیسم دیگر را که عوامل مهمی در تکامل تفاوت های جنسیتی هستند (دیمورفیسم جنسی) شناسایی کرد: انتخاب درون جنسیتی (شامل رقابت با افراد همجنس بر سر دسترسی به همسر) و انتخاب بین جنسیتی (انتخاب تبعیض آمیز شریک جفت گیری) ). نظریه تاریخ زندگی (که شامل نظریه سرمایه گذاری والدین است)توضیحی درباره مکانیسم ها و استراتژی های فوق اتخاذ شده توسط افراد ارائه می دهد که منجر به اختلاف سنی در روابط می شود. نظریه تاریخ زندگی بیان می کند که افراد باید انرژی و منابع را بین فعالیتها تقسیم کنند (زیرا انرژی و منابع اختصاص داده شده به یک کار را نمی توان برای وظیفه دیگر استفاده کرد) و این با انتخاب طبیعی شکل می گیرد.
نظریه سرمایه گذاری والدین به ارزشی اشاره می کند که بر اساس توانایی بالقوه تولید مثل و سرمایه گذاری در تولید مثل ، برای همسر احتمالی تعیین می شود. این نظریه پیش بینی می کند که انتخاب همسر ترجیح داده شده است تا بر توانایی تولید مثل و سرمایه گذاری تولید مثل اعضای جنس مخالف متمرکز شود. که این نظریه به معایب اختلاف سنی زیاد در ازدواج اشاره می کند. این نظریه به دلیل تفاوت در سرمایه گذاری والدین ، انتخاب بین جنسیتی و انتخاب بین جنسیتی را پیش بینی می کند. به طور معمول رقابت بین اعضای جنس سرمایه گذار پایین (عموماً مردان) بر سر سرمایه گذاری والدین جنس سرمایه گذار بیشتر (عموماً زنان) وجود دارد که در انتخاب همسر انتخابی تر خواهند بود. با این حال ، مردان انسانی در مقایسه با مردان پستانداران تمایل بیشتری به سرمایه گذاری والدین دارند (اگرچه زنان هنوز تمایل به سرمایه گذاری بیشتر والدین دارند). بنابراین ، هر دو جنس باید در انتخاب همسر رقابت کنند و گزینشی باشند. این دو نظریه توضیح می دهد که چرا انتخاب طبیعی و جنسی بر روی دو جنس کمی متفاوت عمل می کند تا ترجیحات متفاوتی را نشان دهد. به عنوان مثال ، ترجیحات سنی مختلف ممکن است ناشی از تفاوت جنسیتی در ارزش همسر در آن سنین باشد.
در مطالعه ای که توسط دیوید باس انجام شد ، تفاوت های جنسیتی در ترجیحات همسر در 37 فرهنگ با 10،047 شرکت کننده مورد بررسی قرار گرفت. در همه 37 فرهنگ مشخص شد که مردان زنان جوانتر از خود را ترجیح می دهند و زنان مردان بزرگتر از خود را ترجیح می دهند. این ترجیحات سنی در سوابق ازدواج با مردان با زنان جوانتر از آنها و بالعکس تأیید شد. یک مطالعه جدیدتر این یافته ها را که توسط شوارتز و هاسبراک انجام شده است ، پشتیبانی می کند. [38] در این مطالعه از 21،245 شرکت کننده بین 18 تا 65 سال استفاده شد که در ارتباط نزدیک نبودند. آنها علاوه بر پرسیدن تعدادی س participantsال در مورد معیارهای انتخاب همسر ، باید پیرترین و جوانترین شریکی را که می پذیرفتند ، ارائه دهند. مشخص شد که در همه سنین ، مردان مایل به پذیرش زنانی هستند که کمی بزرگتر از سن خود هستند (به طور متوسط 4.5 سال بزرگتر) ، اما آنها زنان را به طور قابل توجهی جوانتر از سن خودشان (به طور متوسط 10 سال جوانتر) می پذیرند. زنان الگوی تکمیلی را نشان می دهند ، مایل به پذیرش مردان مسن (به طور متوسط 8 سال بزرگتر) و همچنین مایل به پذیرش مردان جوانتر از خود (به طور متوسط 5 سال جوانتر) هستند. این تا حدودی با خویشاوندان تکاملی نزدیک ما متفاوت است: شامپانزه ها. شامپانزه های نر تمایل دارند که زنان مسن را بیشتر از جوان ترها ترجیح دهند و پیشنهاد می شود که نشانه های خاص ارزش همسر زن نسبت به انسان بسیار متفاوت است.
ترجیح مردان برای زنان جوان
Buss ترجیح مردان برای زنان جوان را به نشانه های خاص جوانی نسبت داد. در زنان ، جوانی نسبی و جذابیت ظاهری ظاهری (که مردان در مقایسه با زنان ارزش بیشتری داشتند) نشانه های باروری و ظرفیت باروری بالا را نشان دادند. باس اظهار داشت که ترجیح سنی حدود 25 سال به این معناست که باروری علت نهایی ترجیح همسر نسبت به ارزش باروری است زیرا داده ها نشان می دهد که باروری در زنان در اواسط 20 سالگی به اوج خود می رسد. از دیدگاه نظریه تاریخ زندگی ، زنانی که این نشانه ها را نشان می دهند ، توانایی سرمایه گذاری باروری بیشتری دارند. این تصور از ترجیح سن به دلیل اوج باروری توسط مطالعه Kenrick ، Keefe ، Gabrielidis و Cornelius تأیید می شود ، که نشان می دهد اگرچه مردان نوجوان همسر خود را کمی کوچکتر از سن خود می پذیرند ، اما طیف وسیعی از ترجیحات برای سنین بالاتر از خود وجود دارد. به مردان نوجوان همچنین گزارش می دهند که همسر ایده آل آنها چندین سال از آنها بزرگتر خواهد بود.
باس و اشمیت تاکید می کنند که اگرچه روابط جفت گیری طولانی مدت برای انسان ها معمول است ، اما روابط جفت گیری کوتاه مدت و بلند مدت وجود دارد. باس و اشمیت یک نظریه راهبردهای جنسی ارائه دادند که توصیف می کند دو جنس دارای مکانیسم های روانشناختی متمایزی بوده اند که زیربنای راهبردهای جفت گیری کوتاه مدت و بلند مدت است. این نظریه با دو موردی که قبلاً ذکر شد ، تاریخ زندگی و سرمایه گذاری والدین ، مستقیماً مرتبط و سازگار است. نرها تمایل دارند.
منبع:familico.ir
