علیرغم نقش پدر در تربیت کودکان خود ، عدم تمرکز بر مراقبت از کودکان بر روی پدرها همچنان وجود دارد. دستورالعمل های به روز شده می تواند به پزشکان اطفال کمک کند تا پدران را بهتر در مراقبت از فرزندان خود مشارکت دهند.
شواهد فزاینده نشان می دهد که پدران تأثیر مثبتی بر رشد و رفاه فرزندان خود دارند. داده های طولی منتشر شده در طول دهه گذشته یا بیشتر تأیید می کند که مشارکت پدر از مرحله قبل از تولد در طول زندگی کودک برای رشد روانی - اجتماعی و رفتاری فرزندان آنها مفید است ، اغلب از جهاتی متفاوت و مکمل مشارکت مادر. دیگر داده ها و تأثیرات ژنتیکی پدران بر فرزندانشان پیچیدگی این تأثیر پدری را بر فرزندانشان آشکار می کند. از جمله زمینه های مورد مطالعه بیشتر افسردگی پدری و اثرات سوء مرتبط با آن بر روی کودکان است.
در سال 2016 ، آکادمی اطفال آمریکا (AAP) راهنمای خود را برای پزشکان اطفال در مورد نقش پدر در تربیت فرزندان خود بر اساس افزایش تعداد مطالعات "با کیفیت بالا" که در حال حاضر این نقش را کمی و واجد شرایط می دانند ، به روز کرد. بر اساس این دستورالعمل ، از جمله عوامل محرک افزایش این علاقه به پدران ، نیروهای اجتماعی و اقتصادی هستند که در آنها نقش های سنتی مردان و زنان در حال تغییر است. مادران بیشتری در خارج از خانه کار می کنند و پدران بیشتری در خانه بسر می برند و فعالیت های مراقبتی را انجام می دهند. همچنین پدران به طور فزاینده ای نقش مراقبت اولیه را به عنوان والدین مجرد بر عهده می گیرند. همچنین تغییر رفتارهای اجتماعی که مشارکت بیشتر پدران را فراتر از نقش محافظ و تأمین کننده تاریخی خود ترغیب می کند ، برجسته شده است. داده ها این را نشان می دهند ، با مشارکت پدران در مراقبت از کودک بین سالهای 1965 تا 2011 تقریباً دو برابر شده است
علیرغم نقش پدر در تربیت کودکان، ویزیت های اطفال تا حد زیادی بر رابطه مادر و فرزند متمرکز است. 15 علاوه بر این ، نتایج نظرسنجی اخیر از 100 ارائه دهنده مراقبت های اولیه اطفال نشان داد که کمتر از 50 از پاسخ دهندگان به طور منظم توصیه هایی را برای مشارکت پدران مطابق دستورالعمل های اخیر AAP اجرا می کنند. مهارتها و غربالگری افسردگی دوران بارداری برای پدران ، کمترین روشهای توصیه شده بود.
Craig F. Garfield ، MD ، استاد اطفال و علوم اجتماعی پزشکی ، دانشکده پزشکی دانشگاه Northwestern Feinberg ، شیکاگو ، ایلینوی ، پزشک معالج در بیمارستان کودکان Ann و Robert H. Lurie در شیکاگو ، و یکی از نویسندگان دستورالعمل های AAP در مورد پدران ، بر عدم تمرکز مداوم روی پدران در مورد مراقبت از کودکان تأکید می کند.
وی می گوید: "کودکان در پذیرش نقش پدر در تربیت کودکان کند عمل می کنند."
این مقاله برخی از داده های مربوط به شیوه های مثبت کمک پدران به رشد و رفاه پسران و دختران خود را مرور می کند و فرصت هایی را برای متخصصان اطفال پیشنهاد می کند تا پدران را بهتر در مراقبت از فرزندان خود درگیر کنند.
تعریف نقش پدر
وقتی در مورد نقش پدران در رشد و رفاه فرزندان صحبت می کنیم ، مهم است که منظور از "پدر" را تعریف کنیم زیرا این اصطلاح چندین مفروض را در بر دارد که با توجه به تغییر ساختار خانواده ممکن است کاملاً دقیق نباشد. در دستورالعمل AAP درباره پدران ، پدر به طور کلی به عنوان "مرد یا مردی که بیشتر درگیر مراقبت و متعهد به رفاه کودک هستند ، صرف نظر از وضعیت زندگی ، وضعیت تاهل یا روابط بیولوژیکی" تعریف شده است. این تعریف در کنار پدر بیولوژیکی شامل پدران خوانده ، ناپدری و پدربزرگ ها می شود
زیربنای این بحث درباره پدر بودن ، به رسمیت شناختن ماهیت در حال تحول و تغییر ساختارهای خانواده ، هنجارهای اجتماعی و درک مردانگی و زنانگی است که پیچیدگی بیشتری را برای درک تأثیرات متعدد بر رشد کودکی ایجاد می کند. تحقیقات نشان می دهد که تأثیر پدران بر رشد روانی - اجتماعی و رفتاری کودکان متفاوت از مادران است. 1 با این حال ، دشوار است که از این تحقیق کنونی فهمیده شود که چگونه این تأثیرات مختلف با تمایز بیولوژیکی مردانگی یا زنانگی مرتبط است. تحقیقات نوظهور در زمینه نوروبیولوژی والدین با نشان دادن پیچیدگی فعل و انفعالات بین مدارهای عصبی و هورمونی در مردان و زنان و چگونگی بروز این فرایندهای بیولوژیکی در رفتار والدین ، برخی علائم اولیه را ارائه می دهد.
منبع:familico.ir
- ۰۰/۰۷/۰۶