او می گوید: "برای خانواده ای که پس از شش ماه از مرگ متاثر شده اند ، این یک ضرر وحشتناک است ، بنابراین من این دیدگاه را درک می کنم." با این حال او خاطرنشان می کند که مرگ نوزادان در خواب بسیار نادر است ، به ویژه پس از 6 ماهگی. برای 4 میلیون کودک متولد شده در هر سال ، سایر خطرات ناشی از خواب ناکافی در والدین ممکن است جدی تر باشد ، مانند تصادفات با وسایل نقلیه موتوری ، پیوندهای ضعیف تر با کودک ، فشارهای زناشویی و کودک آزاری مانند ضربه به سر (سندرم نوزاد تکان داده) ، پل. می گوید.
میندل می افزاید: والدین ، به ویژه مادران ، همچنین می توانند در معرض خطر بیشتری برای افسردگی پس از زایمان و صدمات تصادفی در خانه بدون خواب کامل باشند.
پل می گوید: "همه اینها ملاحظات زمانی است که شما از دیدگاه خانواده محور در مورد تنها خوابیدن کودک استفاده می کنید و تنها روی وقوع نسبتاً نادر و در عین حال قطعاً ویرانگر SIDS تمرکز نمی کنید." در واقع ، به اشتراک گذاشتن اتاق بعد از 4 ماه حتی ممکن است خطر SIDS را از جهات دیگر افزایش دهد ، مطالعه او نشان می دهد. پل می گوید: "یکی از چیزهای شگفت انگیز که ما دریافتیم این بود که والدین در اتاق مشترک شیوه های خواب کمتری داشتند."
نوزادان دارای اتاق مشترک چهار برابر بیشتر از آنهایی که در 4 ماه و 9 ماهگی به طور مستقل بخوابند در طول شب در تخت والدین خود قرار می گیرند. احتمال وجود اقلام خطرناک در محیط خواب نوزادان مانند بالش ، پتو و حیوانات پر شده نیز برای نوزادان 4 ماهه در اتاق مشترک دو برابر شده است.
با این حال ، مون می گوید، که به طور دوره ای توصیه های خود را با ظهور شواهد جدید به روز می کند ، بعید است که توصیه های خود را تغییر دهد. او اذعان می کند که عواقب پایین دست یک نگرانی معتبر است اما داده های بسیار کمی وجود دارد تا بدانیم آیا واقعاً در حال وقوع هستند یا خیر.
مون می گوید: "من به داده ها نگاه نکرده ام تا بگویم که اگر با کودک خود در اتاق مشترک هستید ، احتمال تصادف رانندگی بیشتر است. من نمی دانم که این اطلاعات موجود است." "گاهی اوقات مواردی وجود دارد که به نظر می رسد به هم مرتبط هستند ، اما وقتی مطالعه را انجام می دهید ، اینطور نیست."
او به تحقیقی اشاره می کند که نشان می دهد والدین اغلب خواب واقعی را دست کم می گیرند و یافته های مربوط به مدت زمان خواب والدین در حالی که اتاق مشترک است ، همه جا بستگی دارد ، گاهی اوقات بسته به این که مادر در حال تغذیه با شیر مادر است یا شیر خشک.
مون می گوید: "بله ، اگر والدین در اتاق مشترک باشند ، خواب آنها بیشتر است ، اما ما این را به طور قطع نمی دانیم ، و تا زمانی که این کار را نکنیم ، نمی توانیم بر اساس گزارشات حکایتی یا تصور یا فرض سیاست گذاری کنیم." "من می دانم که این یک طرفه به نظر می رسد ، اما تخصص ما در مورد [مرگ نوزادان در خواب] است ، بنابراین وظیفه ما این است که از منظر SIDS به این موضوع نگاه کنیم."
پل و میندل می گویند اما این مشکل است.
میندل می گوید: "آنها فقط با این لنز فوق العاده به ایمنی نوزادان نگاه می کنند." "باید با تصویر بزرگتر متعادل شود."
مون همچنین تأکید می کند که AAP "در انجام توصیه های ما بر اساس ادبیات بسیار دقیق است".
اما پل می گوید سه مطالعه اروپایی که AAP برای به اشتراک گذاشتن اتاق تا 1 سال توصیه می کرد در واقع از آن پشتیبانی نمی کند. در یکی ، نوزادان بالای 4 ماه که بر اثر SIDS فوت کرده بودند ، بیشتر از اینکه تنها خوابیدن کودک را در نظر بگیرند، اتاق به اشتراک می گذاشتند. یکی دیگر مربوط به دهه 1990 است که خوابیدن معده - یک عامل خطر قوی برای SIDS - بسیار رایج بود. و میانگین سنی کودکان در مطالعه سوم 3.5 ماه بود. تنها 15 نفر از 123 نوزاد که در آن مطالعه بر اثر SIDS فوت کردند در اتاق خود خوابیده بودند.
این همه رفت و برگشت می تواند والدین را گیج و ناامید کند. بن هافمن ، متخصص اطفال که در زمینه پیشگیری از آسیب در دانشگاه بهداشت و علوم اورگان در پورتلند تخصص دارد ، می گوید این طبیعت ایجاد توصیه های گسترده بهداشت عمومی با شواهد ناقص است.
او گفت: "سیاست خوب باید بر اساس بهترین علم باشد" ، اما علم همیشه شامل مقدار مشخصی عدم قطعیت است. او توضیح می دهد: "ما سعی می کنیم با اطلاعاتی که داریم بهترین کار را برای بیشترین تعداد بچه ها انجام دهیم."
در نهایت ، والدین باید همین کار را انجام دهند: با اطلاعاتی که دارند بهترین تصمیم را بگیرند.
میندل می گوید: "AAP باید در مورد محافظه کار بودن اشتباه کند ، اما هر خانواده باید تصمیم بگیرد که برای آنها چه کار می کند تا مطمئن شود که نوزاد سالم است ، همه به اندازه کافی می خوابند و از سلامت همه مراقبت می شود." . "
منبع:familico.ir
- ۰۰/۰۷/۰۶